Апавяданне вельми сурьёзнае пра вайну мне не яно,яно вельми сумнае,мне было шкада тэкли,яна была ,не магла толком нарубиць дроу,а паштальён быу вельми злы и не памог ей.быу яшчэ у яе сын василька яки пайшоу на вайну и не быу ,не убитым,не бязвестак праушы,яна вельми переживала и вось на яго дзень нараждення яго вельми ждала але ей так было несцерпна што яна пайшла па дарозе кидалася на кожную машыну у надзеи убачыць яго.у итозе яна убачыла памятник яки быу прысвечаны загинушым великай айчынай вайны и чырвонаармейскаму полку у яким быу яе сын,яна зразумела што там ляжыць яе сын её на душы стала легче
Спасибо
