цяпер там стаіть хата,дзе раней было .зімой,калі пачынала добра цямнець,мы гулялі на вуліцы.
ураджайным будзе лета,калі снег аж да акон.ужо сонца не відаць,бо зноў на палях легла спаць.з усходу ішла вясна,каб зноў на палях зелянець.маці старалася трымацца так,нібы нічога не было.тут было столькі прастору,колькі жадала душа.трывожна,хоць скрозь цішыня і спакой.)
