1.Адзначце неразвітыя двухсастаўныя сказы: 1) Зіма халодная. 2) Зімой дні кароткія.
3) Горад будуецца, становіцца прыгажэйшым. 4) Прыемная прахалода. 5) Ты заходзь,
сястрыца, не забывайся.
2.Адзначце сказы, у якіх дзейнік выражаны сінтаксічна непадзельным
словазлучэннем: 1) За прагалам віднеліся тры высачэзныя дубы. 2) Днём, пасля ўрокаў,
дадому яе [настаўніцу] праводзіў звычайна хтосьці з вучняў. 3) Між тым наўкола ляжала
чыстая снегавая дарога. 4) Пах хлеба напаўняў хату, расплываўся па двары, падбадзёрваў,
абуджаў радасць. 5) Усе жыхары былі сагнаны ў той канец вёскі, дзе стаяла старая вялікая
адрына.
3.Адзначце сказы з састаўнымі іменнымі выказнікамі: 1) Сенажаць была куп’істая,
занядбаная, парослая драсёнам ды шчаўем. 2) Праз колькі хвілін Кастусь усё ж
прыўзняўся на локцях і пачаў узірацца ў касагор ля дарогі. 3) Антось мог без памылкі
ўявіць сабе ўсё гэта падводнае царства. 4) Дружок быў кемлівым вучнем, Кастусёвы
каманды лавіў на ляту. 5) Бусліха не вытрымала і ўзляцела, села на ўсохлай вершаліне
бліжняга дуба.
4.Адзначце сказы, у якіх выказнікі ўжыты ў правільнай форме: 1) Тры вучні
пагадзіліся дапамагчы аднакласніку. 2) Некалькі чалавек адразу ж пераселі на іншы
аўтобус. 3) Трое партызан спалі на падлозе. 4) Большасць пасадак не прыжыліся. 5) Сем
дзён мінула так хутка, што мы не паспелі засумаваць па маме.
5.Адзначце сказы, у якіх паміж дзейнікам і выказнікам патрэбна паставіць
працяжнік: 1) Пяць плюс сем __ дванаццаць. 2) Хлопец ужо з маленства адчуў, што
жыццё __ не вясёлае, бесклапотнае свята. 3) Лось __ вялікі майстар прабірацца па балоце.
4) У яго ўяўленні гэтыя людзі __ героі, на якіх можна пазіраць толькі з вялікай пашанаю.
5) Да пэўнай ступені бусел __ сімвал Беларусі.

асилий быков – народный писатель беларуси. родился 19 июня 1924 года в деревне бычки ушачского района витебской области. все его произведения проникнуты темой войны. о войне в. быков знал не понаслышке. война застала быкова на украине: вначале копал окопы, затем 17-летним добровольцем отступал с армией .участвовал в боях за кривой рог, александрию, знаменку. во время кировоградской операции был ранен в ногу и живот. в начале 1944 года три месяца находился в госпитале. затем участвовал в ясско-кишинёвской операции, освобождении румынии. с действующей армией прошёл по болгарии, венгрии, югославии, австрии василий быков прошел всю войну. особенностью его произведений является то, что он показывает нам войну такой, какая она есть– в страданиях и крови.быков показывал всю горечь и жестокость войны, и всю правду. в его произведениях люди поставлены в крайне сложные условия. человеку приходится совершать моральный, нравственный выбор, полагаясь лишь на свою совесть. каждый выбирает свою дорогу на свой страх и риск. именно поэтому бескомпромиссность прозы быкова стала причиной нападок советской критики, которая обвиняла писателя в очернении советского строя. все его произведения проникнуты напряжением, реалистичностью. они обращены к переживаниям конкретного человека. повесть «жураўліны крык» вышла в 1959 году. как говорят критики, в ней четко отражены глубокий психологизм и отражение войны в судьбах конкретных героев. 1941 год. пятеро наших солдат во главе со старшиною карпенко должны перекрыть чугунный переезд и держать его сутки, чтобы прикрыть отступление батальона.

н.склон-сини, р.склон-синяга, д.склон-синяму, в.склон-сини, т.склон-синим, м.склон-аб синим. н.-новы, р.-новага, д.-новаму, в.-новы, т.-новым, м.-аб новым

1)кароткая летняя ноч з бесперапыннымі навальніцамі2)  навучыцца чаму-то вельмі добра3) нечакана4)  адмовіць пры сватаўстве5)  так жартаўліва ці іранічна казалі пра людзей, якія атрымалі сумніўнае вышэйшую адукацыю.6)  стаць неадэкватным 

я.купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. галоўны герой драмы — сымон, старэйшы сын зяблікаў. гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. зоська і незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны! ". вобраз сымона пададзены ў развіцці. спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. на бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага хай б'юць, рэжуць, катуюць". на прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу сымон рашуча адказвае: "пакарыцца? . гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". прымірыцца з панічом для сымона — гэта здрадніцтва, адступніцтва. становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы сымон адшукаў не адразу. пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы зоські), а таксама агітацыі незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "i я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. годзе крыўды, годзе няпраўды! " разам з незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! па бацькаўшчыну! " на гэтым сходзе, па словах незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне