Раставіць патрэбныя знакі прыпынку: 1. Пакойчык заліты сонцам выглядаў вельмі прыветліва. 2. Захоплен..ы думкамі Максім не адразу заўважыў небяспеку. 3. Неба засеян..ае зоркамі відаць праз навісь галін. 4. На лісці мокрым ад расы зазіхацелі ранішнія промні. 5. Зачараван..ыя цішынёй дрэмлюць векавыя сосны. 6. Дыхнуў густы цёплы ветрык. 7. Вечар ціхі цёплы ахутваў змрокам зямлю.​

кветкі што гэта часам мы не задумваючыся рвёмся іх а яны ж таксама жывыя! яны таксама ўсё адчуваюць толькі немогут гэта гаварыць і вырожать а бо яны такую краосоту нашым і палях вельмі многія краіны ўзялі сабе гербы з кветкамі кветкі гэта нешта незвычайна прыгожа і рамантычнае! я вельмі люблю кветкі!

з (з)-зычны, зв

сармацкія каштоўнасці дарогі сэрцу, але калі радзіма ў няволі, у снежнай завеі і сцюжы, лепшыя з яе сыноў становяцца сынамі буры. у кнізе час ад часу сустракаецца такі персанаж - высакародны валацуга з разбітым сэрцам разумныя людзі асуджаюць яго і шкадуюць. але менавіта сын буры бачыць таямнічую плачку, ўвасабленне забытай гісторыі, патрыятычнага абавязку.

падзеі ў тэксце ўспрымаюцца спачатку вачыма селяніна як інфернальныя, невытлумачальныя з'явы. потым - вачыма асвечаных спадароў, выкрывае забабоны. затым апавядальнік канстатуе: не варта легкадумна ставіцца да рэчаў, на першы погляд ненавуковым. "ёсць шмат на свеце, сябар гарацыя " як сцвярджае адзін з даследнікаў, п.васючэнкам, ян баршчэўскі папярэджваў нашчадкаў не занадта захапляцца эзатэрыкай, не лезці за тую заслону, куды нельга зазіраць цікаўным, інакш можна выклікаць катастрофу. і яшчэ адзін пласт - гэта гучыць у кожным радку патрыятызм, сімвалічнае выява былой свабоды, пакут народа, спробаў іву казкі баршчэўскага ствараліся паміж двума паўстаннямі, шматлікія з яго сяброў былі рэпрэсаваныя.