Як трымаў сябе Закрэўскі падчас сустрэчы з Сержавай матуляй? Што пры гэтым адчувала жанчына?

Іх сэрцы авалодала шмат эмоцый: здзіўленне, сорам, радасць і адначасова разгубленасць. Матулі Сержа было цяжка на душы, ад таго калі яна зразумела, хто быў ім пакрыўджаны і зняважаны. Але стары Закрэўскі не трымаў злосці і крыўды:

«Жанчына не скончыла, змоўкла, пачырванела тварам і адразу пасля гэтага збялела. Закрэўскі таксама глядзеў на яе, не могучы ад здзіўлення прагаварыць і слова. Нешта ён мармытнуў сабе пад нос і шпарка ўвайшоў у кватэру, пакінуўшы за сабой адчыненыя дзверы. Жанчына не смела

ўвайсці і стаяла ў сенцах. Закрэўскі паставіў на падлогу патэфон, які ён нёс з вакзала, і павярнуў' ся да дзвярэй, ужо стараючыся паспакайнець:

— Ну, заходзь жа... (Канцы губ яго ўздрыгануліся.) А тут і Сяргей твой, і... Ну, заходзь жа, колькі год я цябе не бачыў... (Твар яго засвяціўся радасцю.) Ты ж як дачка мне... Ну, чаго там...»