Што змянілася ў жыцці хлопчыка пасля яго сустрэчы з паліцаямі? Знайдзіце ў тэксце прыклады з пацвярджэннем сваіх думак. Адамчык. Салодкія яблыкі

Пасля таго, як паліцаі пакінулі вёску, на трэці дзень з’явіўся Мокуцеў конь з хамутом. Але без воза, ён піў ваду ў рацэ, а пасля накіраваўся ў вёску.
Тонік, убачыўшы гэта падумаў:
«А дзе ж Мокуць?» — гледзячы ўслед Арсеніку, падумаў Тонік, і раптам яго апанаваў страх: «А што будзе, калі не вярнуўся? Гэта ж усе ведаюць, што я быў за старасту, і адразу падумаюць: удаў Мокуця».
Далей хлопчыку прыходзілася ўсё цяжэй — бо Мокуць не вяртаўся, а яго сын, Арсенік клікаў Тоніка пагуляць разам. Хлопчык не мог яму адмовіць, думкі пра тое, ці вярнуўся Мокуць не пакідалі яго ні на хвіліну. Чым даелй, тым больш трывожыўся хлопчык. Аб гэтым сведчаць яго думкі:
«Ліха не возьме гэтага Мокуця», — плюнуў
нарэшце Тонік”
«Няўжо не вярнуўся Мокуць?»
«— Дай пакаштаваць, — папрасіў большы Жолудзеў. Арсенік адламаў яму і Тоніку.
— Ну што, прыйшоў твой бацька? — спытаўся Тонік і крадком глянуў на Арсеніка.
— Не... можа, яшчэ прыйдзе, — сказаў Арсе'нік і зрабіўся раптам сцішны.»
Тонік нават не хацеў гуляць, у яго не было настрою, яму было вельмі сумна:
«На плоце каля свае хаты сядзеў Арсенік. Тонік падняў вочы і ўбачыў яго.
«Ён чакае бацьку», — раптам падумалася Тоніку.»
Ён хацеў адважыцца расказаць пра тое, што зрабіў Арсеніку, які лічыў яго сваім сябрам.
«А што будзе, калі ўсе дазнаюцца, што праз мяне не вярнуўся Арсенікаў бацька?» — Тоніку ўжо расхацелася глядзець тое гняздо.
— Вось! — крыкнуў з куста Арсенік. «А можа, сказаць? Можа, будзе лепей?» — Тонік уздыхнуў і, заплюшчыўшы вочы, палез у куст на Арсенікаў голас...»