Әзілхан Нұршайықовтың күнделігінен
1940 жылғы 27 маусым.
«Тамағы тоқтық, жұмысы жоқтык - аздырар а » деген Абай сөзі рас
екен. Мен қалада жүргенде анау-мынау ұсақ өлеңдер жаза беруші ем. Өкінішке
орай, колхозға келген ешнәрсеге мойным жар бермейді».
19 апрель. 1943 жыл.
«Бүгін зеңбірек аттарының жал-құйрығын тарап, жуып жатырмыз. Бәйгеге
қосатындай етіп, кекілін сәндеп, кежімдеп жатырмыз. Егер осы аттар болмаса, үш
тонналық зеңбіректерді біз қалай сүйреп жүрер едік? Адам сияқты емес, ат
байғұстар сол сіңірген еңбектеріне сыйлық сұрап, награда дәметпейді. Биыл
9 январьда 6 ат пен 6 жауынгерім оққа ұшты. Аттарым менің, асылдарым менің!»
13 февраль 1945 жыл.
«Біз атып бола бере бізге қарай бір елiк қашып келе жатты. Алдынан біреулер оқ
атып еді, кейін қарай қашты. Ар жағынан зеңбіректің атылған дауысынан тағы бері
қарай қашты. Обал-ай, жаралы киік жанын қайда қоярын білмей сасуда».
Осы мәтіннен оқшау сөзді табу керек өтініш көмектесіндерші қатты керек​